Bazen öyle bir an oluyor ki, hiç düşünmeden tüküresim geliyor şu dünyanın düzenine!.Her köşe başında mutsuzluk manzaralarını seyretmek sıkıyor insanı, başını nereye çevirirsen çevir bir olumsuzluk, her yeni gün bir önceki günden pek farklı değil, sorunlar üst üste binmiş, sıra sıra dizilmişken bir şeylere sitem etmekte haklı herkes, kimimiz haddinden fazla sorumsuz, kimimiz ise alabildiğine mutsuzuz..
Srebrenitza katliamının 15.yıldönümünü geride bıraktık şu günlerde..15 yıl evvel birileri, kimselere aldırış etmeden Avrupa'nın orta yerinde insanlığa sığmayacak bir vahşet gerçekleştiriyor, birileri olanı biteni sadece izlemekle yetiniyor, Bosna'da, Srebrenitza'da insanlık öldürülüyordu,
üstelik ulu orta, herkesin gözleri önünde..
Yalnız Bosna'mı peki mutsuzluğumuza sebep, tabi ki hayır!.
Bugün Afrika'da bir lokma uğruna sömürülen insanlar, Filistin'de özgürlükleri uğruna duaları ve ellerinde ki sapanları ile nöbet beklemekten başka çaresi olmayanlar, Kafkaslar'da, Irak'ta, Afganistan'da, Doğu Türkistan'da yıllardır benliklerini kaybetmeye zorlananlar ve tabi ki her birinde vahşice öldürülen çocuklar..
hiç birisi çıkmıyor aklımızdan, çünkü hepsinde ayrı bir zulüm yaşanıyor..
işte bu yüzden,
öyle bir an oluyor ki bazen
hiç düşünmeden tükürmeli diyorum, şu dünyanın düzenine!.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder